Het is donderdagochtend en ik krijg bezoek van eropaf. Deze ochtend gaan ik mijn verhaal vertellen om zo een reconstructie te maken waar het ongeveer mis is gegaan voor de huisuitzetting.Waarom is het toch doorgezet en wat kan er in de toekomst beter.
Het was een lange ochtend maar dat geef niet. Ik vind het niet erg om me verhaal te doen, ik hoop alleen dat anderen er wat aan hebben. Het is heel belangrijk voor mij dat ik me verhaal kwijt kan en hoop dat anderen dit niet hoeven mee te maken. Want een huisuitzetting met kinderen is niet niets. Ik heb me verhaal gedaan en moet zeggen het lucht wel op. Het is hetzelfde doel als wat ik met me blog wil bereiken. Moet zeggen dat de mensen van eropaf geduldig zijn en dat ze goed luisteren naar wat jij hebt te vertellen. Dit wordt in de loop van tijd op papier gezet want de mensen die er in voorkomen kunnen hun verhaal ook nog kwijt om zo een hele reconstructie te kunnen maken. Ik ben benieuwd of het inderdaad zo is wat ik denk waar het mis is gegaan. Dus gewoon rustig afwachten tot het klaar is. Mijn dochter gaat de volgende dag 8 jaar worden en het doet me pijn dat ik haar de volgende ochtend niet naar school breng met haar lekkernijen om te trakteren. Ze zal pas laat in de middag komen. Dus Vrijdag ben ik rustig aan het opruimen slingers en ballonnen ophangen in het huis waar ik tijdelijk kan verblijven. Leuke kleine cadeautjes gekocht zodat het heel veel lijkt die ze mag uitpakken als ze bij mij is. De dag kan me niet snel genoeg voorbij gaan. Haar vader mag haar bezoeken van de voogd die middag.Haar vader belt me op om te zeggen dat die gaat en een half uur daarna gaat weer de telefoon. Hij is al weer bij haar weg. Ik denk alleen maar het is je dochter waarom zo kort bij haar? Ik weet het wel ik ben er niet het gaat hem niet om de kinderen maar om mij. Want zoals in elk telefoon gesprek heeft ie het meer over mij over ons en hoe het verder moet volgens hem. Hij kan niet begrijpen dat wij geen toekomst meer hebben en wat je ook zegt of doet het helpt niet. Het gaat er niet in bij hem. Dus zeg ik niets meer en druk meestal de telefoon weg omdat ik er geen zin in heb. Bellen oké maar over de kinderen niet meer voor mij. Wil hij wat met de kinderen belt hij de voogd maar en dan regel die dat maar ik doe het niet meer, het heeft geen nut want de ruzies lopen ook nog steeds door met hem. Vrijdag avond me dochter komt eindelijk. Het is een gezellige avond en we hebben veel plezier en veel geknuffeld. Bijna al me kinderen zijn er en de jongste heeft lekkere kleine cakejes gebakken hahaha. Het weekend verloop rustig. Op zondag vind ik in me postvak de rekening van de opslagbox hier schrik ik van. Mijn box is 150 euro per maand maar wel een hele grote. Nu de eerste rekening er is komen er allerlei kosten bij zoals borg pas borg box en we praten al snel over 435 euro die ik moet gaan betalen, maar omdat ik al 100 heb betaald mag deze ervan af. Dan blijft er nog een mooi bedrag open staan en per omgaande betalen staat er. Dus moet deze met spoed voldaan worden want ik wil me spullen niet kwijt. Als ik een huis krijg kan ik me niet veroorloven om nieuwe spullen te halen dat is duurder dan de box. Moet alleen even kijken hoe want me ex heeft zogenaamd geen geld en kan niet betalen zegt ie. Nee hij heeft tenslotte de boel al voor elkaar zijn kamer nu zijn kleding en zo dus ja hij wil me terug maar meehelpen om de puinhoop op te ruimen heeft meneer geen zin in. En als hij iets beloofd is het nog maar de vraag of hij het nakomt. Ja mooie woorden van hem maar geen actie. Maar dit komt wel goed met mij blijf altijd positief hoe donker het ook is ergens is er altijd wel een lichtpunt en komt het weer goed. Ondertussen heb ik wel uitslag op me huid van de stress maar dat gaat ook wel over het is geen blijvende ziekte of iets degelijks maar wel vreselijk irritant. Ik maak me wel zorgen maar probeer het niet te laten winnen want anders heb ik geen kracht meer om verder te gaan terwijl dit wel moet voor de kinderen. Ik hoop ook dat ik snel bericht krijg wanneer er ongeveer een huis gaat komen. Want niets is beter dan je eigen plek waar je je in thuis kan voelen en heel belangrijk voor de kinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten