Stukje geschiedenis Deel 3

Ja daar ging hij op 29 augustus 2011. Mijn man werd overgeplaatst naar Leipzig in het ziekenhuis voor gedetineerden. Ja dus dat kreeg ik er ook nog eens bij. Het gaf een stukje rust maar ook weer niet. Want hij kreeg nog 1 x een wia uitkering en ik had ook een wia van 450 euro per maand. En daar kon ik nog gelukkig wat rekeningen van betalen. Maar i.p.v. dat het beter werd werd het alleen maar slechter. Ik werd steeds meer op mezelf aangewezen en raakte steeds meer depressiever. Zo erg dat ik dacht dat het echt allemaal mijn schuld was en begon haast te denken dat het beter was dat ik er niet meer was. Ik kon ineens me rekeningen niet meer betalen en wist niet dat ik een aanvulling aan kon vragen omdat hij in detentie zat daar kwam ik veel later pas achter. Maanden later. Inmiddels ging het met 1 van de kinderen niet zo goed op school vanwege alle stress en problemen dat ze naar het ozc ging. Daar kwam iemand meneer Z noem ik hem bij me thuis en ik vertelde heel het verhaal. Wat er allemaal speelde en hoe erg het allemaal wel niet was. Hij raadde mij aan om toch weer naar die instantie te gaan en Meneer B was een goede die kon mij wel helpen omdat dit zo niet verder kon gaan. Nou inderdaad daar kwam meneer B en zoals het leek bleek hij veel te weten en ik had inmiddels mijn toeslag aangevraagd. Maar intussen was het al november 2011. Dus al een huurschuld erbij. Ik hoopte echt dat ik nu de juiste hulp had. Maar nee dat was een droom ik werd gewoon achtervolgt door pech en ongeluk. Mijn huis verwaarloosde ik en mezelf ook. Was blij dat ik eten voor de kinderen had en me toeslag was niet genoeg om de huur te gaan betalen. Ik wilde bij het plein een toeslag aanvragen maar omdat het zon chaos was geworden ben ik daar niet verder mee gegaan omdat ze zoveel nodig hadden dat ik het gewoon niet meer wist. Ja valt niet goed te praten maar het gebeurde wel. Ook was me paspoort verlopen en had geen geld om een nieuwe aan te vragen en rijbewijs was niet voldoende. Ik raakte steeds verder in een depressie. Kon ook bijna niet meer voor me kinderen zorgen. Toen kwam er een brief dat ik voor gerecht moest komen en vroeg aan Meneer B of hij contact op wilde nemen met de woningbouw voor een betalingsregeling (wist toch al niet hoe ik het moest doen met betalen) en eventueel voor een tweede kans beleid. Meneer B heeft een mail gestuurd maar deze werd afgewezen omdat ze wilde wachten hoe het met de rechtszaak zou gaan van de wietplantage van 50 planten in huis. Meneer B heeft niet de betalingsregeling geregeld en na een email naar hem gestuurd te hebben had hij dat nog niet gedaan. Ik wilde zo graag geholpen worden maar Meneer B had na 5 dagen niet in zijn mail gekeken bleek toen ik hem belde hoe het ervoor stond. Dat deed de deur dicht ik werd zo kwaad dat ik hem gezegd heb via mail dat die niet meer welkom was en dat het waardeloos was dat ik hem constant achter zijn kont aan moest zitten voor dat er iets gebeurde. Ik heb Meneer Z hiervan op de hoogte gesteld en hij vertelde dat dit al meer had gehoord. Ja en daar zat ik niet meer wetend wat te doen en depressief en niet meer zien zitten. Vervulde me dagen op het internet en zoeken naar een uitweg voor de huisuitzetting vanwege de wietplantage. Mijn advocaat heeft tenslotte de zaak met de huurschuld kunnen tegenhouden. Maar ja dit is nog niet alles. Omdat ik wel altijd voor me kinderen was heeft er iemand naar het amk gebeld over de kinderen dat ze zouden zwerven op straat. Jammer genoeg voor degene die belde dat was dus niet zo en dat bleek ook snel dat het niet zo was. Intussen werd meneer Z een vertrouwenspersoon waar ik goed mee kon praten en dat scheelde ik raakte langzaam weer uit me depressie het is nu ondertussen half december. Ik ben een paar dagen naar mijn peettante gegaan in België en een goede vriend paste op de kinderen zodat ze niet alleen waren. Ik begon weer helemaal bij te komen. Gelukkig want ik ben best een sterke vrouw met een sterk karakter maar na 3 jaar huiselijk geweld en ellende dan stort je toch wel even in. En ja op 22 december kwam er ineens telefoon mijn man was vrij en ik moest hem halen in gorlitz. Pff dat is een eind rijden dus zo kwaad dat ik was en teleurgesteld in hem omdat ie weer tekeer ging dat alles weer niet goed was heb ik hem laten zitten en hem met de trein naar huis laten komen. Klinkt hard maar ik was het zat allemaal. 23 December was die thuis. Ik heb ook gezegd ga met jou niet meer verder ja mag hier blijven omdat je geen woonruimte hebt (dat was mijn fout die ik heb begaan). En hij raakte zo van slag dat de huisarts erbij moest komen. Ik zei ga met jou niet verder heb er geen zin meer in ga alleen verder met de kinderen en jij moet zelf nu voor onderdak zorgen, zet je niet meteen op straat want vind het allemaal al erg genoeg. Maar hij ging niet, nee i.p.v. gaan bleef hij en op 31 december probeerde hij een zelfmoordpoging te doen met pillen zodat ie snel naar het ziekenhuis moest. Zijn maag werd leeggepompt en ja er werd melding gedaan bij amk omdat ze huiselijk geweld vermoede. En dat klopte in zekere zin wel. Want i.p.v. slaan werd ik bedreigt met me leven keer op keer. Ik durfde bijna niet meer te slapen omdat ik bang was dat ie me echt wat zou aandoen.Maar die 31 December vierde hij oud en nieuw met mijn familie en ik zat alleen met me kind van inmiddels 7 en zal eerlijk zijn vond het niet eens erg. Dit was alweer deel 3 van het verhaal deel 4 is het laatste deel en deze volgt spoedig. Je kan me vinden op twitter onder @wilma019 daar kun je me ook volgen hoe het nu is.