Stukje geschiedenis Deel 2

En hier zijn we aan deel 2 beland.
Om verder te gaan met me verhaal.
Goed was dus terug van Meneer X van de woningbouw en meteen de advocaat gebeld en deze op de hoogte gebracht.
En wat mij niet lekker zat was dat er een vangnet over ons gezin wou praten en over de situatie terwijl niemand die eigenlijk wist in dat vangnet.
Ik ben op zoek gegaan wie daar allemaal inzaten en kwam een instantie tegen die ik meteen heb gebeld.
Uitgelegd wat er aan de hand was en er zou iemand komen.
Ook had in intussen de behandelaar van me man gebeld en die op de hoogte gebracht van de situatie.
Maar die kon niets voor ons betekenen.
Dit speelde zich allemaal in maart 2011 af.
Dus die meneer A van de instantie kwam en had een gesprek met hem over meneer X van de woningbouw. (Wil zo graag namen noemen maar denk dat het op dit moment nog niet goed is). Hij hoorde het verhaal aan en zei dat hij contact op zou nemen en het voor zou leggen. 
Nou dat is gebeurd maar meneer X wilde hier niets meer van weten.
Ondertussen ging het nog slechter met mijn man en ik kreeg overal de schuld van, dat was erg want kon hem niets zeggen wat het zou alleen maar erger maken.
Meneer A hield nog wel contact maar het was volgens hem een hopeloze zaak en het contact hield ineens op. Omdat hij niets meer voor ons kon betekenen. Nog geen 4 weken daarna stond ineens de politie weer aan de deur en moesten mijn man hebben. Ik dacht wat nu weer want ik begon me al erge zorgen te maken over zijn toestand. Ze gingen de woning door om te kijken of hij inderdaad niet aanwezig was en met de mededeling dat hij zich moest melden op het politiebureau want het ging over het voorval van daarvoor zeiden ze. Ik zei dat ik het zou doorgeven dat hij zich moest melden. Maar dat was het helemaal niet hij zou uitgeleverd worden naar oost Duitsland bleek achteraf,
ik dacht was heeft ie nu weer gedaan en zag het lijk al drijven om het maar zo te zeggen. Maar zoals ik al zei heb het hem gezegd en hij raakte helemaal in paniek dat ik met spoed met hem naar Deventer moest naar de psychiater omdat hij zichzelf wat wou aan doen. Hij is die dag ook met spoed opgenomen in het ziekenhuis op het rgc in Zutphen.  Heb hem er meteen heen gebracht en in de avond zijn kleren gebracht. Hij zat er nog geen twee weken of ik had ineens weer politie aan de deur dit keer voor huiszoeking in het belang van het onderzoek in Oost Duitsland. Gelukkig waren de kinderen op school en me dochter van 25 en 27 waren thuis . Die waren er omdat ik depressief begon te worden van heel de toestand. (moet wel even zeggen dat ik aan ptss lijd). Ze hebben wat spullen in beslag genomen en zijn na een paar uur gegaan. Mijn man belde op het moment dat ze huiszoeking aan het doen waren en bleef maar bellen en vragen en raakte steeds meer in paniek. Ik dacht wat is dit allemaal. Maar goed de waarheid kwam al snel inmiddels moest hij naar Amsterdam naar het gerecht en ik mee en daar kreeg ik alles te horen waar hij van werd beschuldigd. Ik dacht me wereld stort in, hoe was het mogelijk dat dit kon. Maar goed hier ga ik even niet meer verder op in. Op 10 Juli 2011 werd er goed gevonden dat hij uitgeleverd werd zodra die reisvaardig was omdat hij nog steeds in de kliniek was. Intussen liep het in de kliniek al hoog op. Hij slikte al meer als 20 jaar de verkeerde medicijnen en moest er mee stoppen en daarna andere nemen. Hij begon nog agressiever te worden en bezoeken was geen pretje meer. Ik moest op tijd zijn en geen minuut te laat of hij ging al tekeer tegen mij dit was een echte hel om naar hem te gaan. hij heeft me zo gek gemaakt die tijd hij belde elke dag wel 50 keer op laatst was het zo erg dat ik dacht dat de telefoon ging terwijl die niet ging. Gelukkig hebben ze dat in de kliniek ook meegemaakt hoe die was. Hij is daar gebleven tot 29 augustus en heeft zich gemeld op het politiebureau om over geplaatst te worden naar Oost Duitsland. Maar hij is ook met ruzie weggegaan en geen afscheid van de kinderen genomen.  Tot zover deel 2, ja ik zei al het is een lang verhaal maar wil het wel goed vertellen. Want misschien herken jij jezelf er wel in en maak jij niet dezelfde fouten die ik heb gemaakt.