Hallo daar ben ik dan met een blog.
Mijn naam is wilma maar goed dit staat er eigenlijk al.
Wil een stukje geschiedenis neerzetten over hoe het vooraf ging en hoe het nu verder gaat.
En het verhaal is lang hahaha maar zo lang zal ik het niet maken.
Ik ben een vrouw van 47 jaar en moeder van 5 kinderen en 1 kleinzoon.
Ben zeer zelfstandig en er is me nogal wat overkomen wat moeilijk voor mij is los te laten.
Laat ik maar bij het begin beginnen,
Ik ben nog getrouwd en mijn man heeft psychiatrische problemen.
Hij en ik hebben een goed huwelijk gehad maar de laatste 3 jaar ging het niet meer.
Er is in deze tijd veel gebeurd.
Inmiddels wonen er nu van de 5 nog 2 meiden thuis 1 van 16 jaar en 1 van 8 jaar,
deze kinderen hebben ook veel gezien in die periode.
Het begon heel sluipend hij begon te veranderen en begon ineens met geweld in onze relatie.
Natuurlijk vocht ik terug en deze vechtpartijen waren niet misselijk.
Hij begon steeds meer in een fantasiewereld te leven waarin hij geloofde dat hij bijna god was.
in het begin dacht ik zal wel overgaan maar dat was niet zo het werd alleen maar erger.
Hij kwam in aanraking met andere mensen en onze vrienden hadden we niet meer omdat hij iedereen
het huis uitkeek.
Met de kinderen werd steeds minder gedaan en ik moest meer ontzien in onze relatie.
Prettig was dit niet.
Ik werd wel steeds banger voor hem vooral toen hij begon dat hij aan vuurwapens kon komen en steeds gekkere dingen deed.
Hij is voor twee jaar geleden in een acute dagbehandeling terecht gekomen voor 12 weken en we hoopten dat het goed zou doen.
Maar nee dat was niet zo hij zag het als een soort machtsspel en buitte het in zijn voordeel uit.
We waren het allemaal eens dat er iets niet goed was met hem en wat konden we nog niet weten.
Hij kwam uit de dagbehandeling en viel in een gat en er was niets voor hem wat ze konden doen.
Ze zeiden nee dat kan niet want er is geen potje voor en noem maar op.
Dus we werden naar een andere instantie verwezen.
Deze instantie was eigenlijk voor mensen die in detentie hadden gezeten of voor mensen die in dreigende detentie zouden komen.
Daar wilden ze hebben dat er een hersenscan gemaakt zou worden en we moesten naar de huisarts.
Maar ja dit was niet makkelijk en heeft een behoorlijke tijd op zich laten wachten.
Eindelijk kwam er een hersenscan dit op verzoek om te kijken of hij niet dement was.
Dit dachten ze daar omdat bij hij zo veranderd was.
uitslag was negatief er was niets met zijn hersenen aan de hand.
Dus we stonden weer op straat maar er werd wel een mededeling gedaan als je iets doet waardoor je met justitie in aanraking zou komen dan kunnen we je wel helpen.
Maar omdat hier geen sprake van is kan het niet en zul je terug moeten naar je oude instantie.
Zo gezegd zo gedaan,en ja nu kwamen echt de problemen.
Daar konden ze niets voor hem doen maar dan ook niets.
Merkte dat hij zat de kniezen en ja daar kwam het.
Zijn moeder is vorig jaar overleden ik zelf heb 5 dagen en 4 nachten bij haar gezeten en heb gewaakt.
Toen ze was overleden heb ik alles gedaan alleen heb haar niet in haar kist gelegd.
in de tussentijd benutte hij de ruimte en tijd om een kleine wietplantage thuis te maken van 50 planten op een slaapkamer.
Dat heeft een hoop strijd gegeven tussen ons en ik raakte in paniek en wist niet te doen.
En ja je raad het al altijd gewerkt beide goede banen gehad wat staat er op een ochtend aan de deur de politie.
Hij heeft open gedaan en heeft ze verteld dat hij inderdaad die planten had staan.
Nou over het gevolg zal ik het nu maar even niet hebben maar een paar uur later was hij weer thuis.
Ik ben een dag later naar de woningbouw gegaan samen met een kennis omdat ik het niet meer wist.
Een gesprek gehad en die meneer zei als u kunt aantonen dat u met de scheiding bezig bent zal ik kijken wat ik kan doen voor jou en de kinderen.
Oké, ik een week later met me jongste dochter naar de woningbouw met de brief van de advocaat dat ik dus inderdaad met de scheiding bezig was.
Maar toen kwam er een donderslag Meneer X in dit geval nam de brief aan en zei deze gaat mooi in het dossier, je denkt toch niet dat ik voor jou wat ga doen.
Je hebt gezegd dat je van niets wist (in het eerste gesprek had ik dat helemaal niet gezegd ) en het was op een slaapkamertje jij gaat eruit en bekijk het maar.
Mijn dochter was toen 6 keek met grote ogen naar Meneer X en begon spontaan te huilen omdat hij zo tekeer ging.
Was met stomheid geslagen en zei ik ga niet verder in discussie ik ga en geef het aan me advocaat mee.
En ik ben vertrokken.
Dat was het begin van nog meer ellende maar hier ga ik later over verder in deel 2 van dit verhaal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten