Tijd werd krap de huisuitztting deel 2

Maandagochtend ben ik naar de buurtflat gegaan naar Re-Sa en daar was die mevrouw van de SP en van Re-Sa die me ook probeerde te helpen. Het werd een spannende dag. Mijn stress werd groter en er liepen veel lieve mensen daar. De mevrouw van Re-Sa had het druk maar ondertussen probeerde ze voor mij ook het e e a te regelen met de woningbouw. Maar ook hier mocht het niet baten de woningbouw weigerde mee te werken aan het eigenkrachtplan. Deze was wel door de advocaat door gefaxt met de brief ik hoopte zo dat het zou lukken. Maar ook zij van Re-Sa kreeg het niet voor elkaar. Ondertussen had ook de gemeente gebeld met de mededeling dat ze niets voor me konden doen. Zoveel mensen die zoveel energie voor mij in de strijd gooiden en instanties die probeerde te redden wat er te redden viel mocht allemaal niet lukken. Meneer X van de woningbouw hield voet bij stuk. De dag kroop voorbij en Re-Sa en ik keken naar de mogelijkheden. Ja die waren er dus niet veel. Ik moest eruit en wel die dinsdag voor 10 uur. Ik was blij dat ik alle belangrijke dingen uit huis had gehaald en die dag heb ik de laatste spullen nog naar de opslag gebracht. Inmiddels heeft de mevrouw van Re-Sa contact gezocht met een andere woningbouw waar ik me in kon schrijven. En het ggnet mocht ook genoemd worden. De kerk zou me 20 euro inschrijfgeld betalen. Ik was blij dat het kon ben er ook heel dankbaar voor. Die dag is Re-Sa heel druk voor me geweest en ik ging naar huis om de belangrijke spullen nog naar de opslag te brengen. Intussen waren we heel de dag nog druk. Me dochter van inmiddels 16 en haar vriend en ja me man (die moest helpen tenslotte was het ook zijn pakkie aan) zijn tot in de avond druk geweest. Wat ik niet meer mee kon nemen heb ik achtergelaten. Mijn dochter en haar vriend heb ik later in de avond weggebracht en op de terugweg heb ik alleen maar gehuild omdat ik niet meer wist te doen. Ik had de sleutels van de kamer van me man hij was ergens anders, waar weet ik niet maar dat deed er niet toe. Ik wilde en wil toch al niets meer van hem. Hij luistert niet naar wat er gezegd wordt en het enige wat hem boeit ben ik en niet eens de kinderen. Want elke gesprek en elk telefoongesprek ging niet over de kinderen maar over ons. Wat weer in ruzie uitbarstte. Ik was alleen in de woning en dacht over alles na. Ik wilde die avond weg daar want wilde er niet bij zijn als ze de woning binnen kwamen. Heb nog een laatste keer gedoucht en me vitrages eraf gehaald de laatste spullen in de auto gezet en ben om 3 uur in de nacht gegaan. Heb het konijn van me dochter meegenomen. Ik ben naar de kamer van me man gegaan heb een paar uurtjes geslapen. Die dinsdagochtend werd ik al vroeg weer wakker en kreeg telefoon van meneer Z van ozc. Hij vroeg hoe het was en ik vertelde van hoe en wat. Hij zei als je zin hebt in koffie kom maar hier heen. Dat heb ik gedaan ben daar naar toe gegaan. Voelde me leeg en verdrietig en hoopte toch stilletjes dat er een laatste moment zou zijn en dat de uitzetting niet door zou gaan. Maar ja zoals er eens een liedje was dromen zijn bedrog was dat ook in dit geval. Het was bedrog de uitzetting ging gewoon door. Alle hoop en vertrouwen was en ben ik nog steeds kwijt. Iedereen die meegewerkt hebben aan het eigenkrachtplan de mensen die zich ingezet hebben voor mij en de kinderen ben ik tot op de dag van vandaag nog steeds dankbaar. Maanden alleen te zijn geweest en ineens ging het zo snel met hulp om te vechten het huis te behouden dat blijf mij altijd bij. En dat wekte vertrouwen. Aangekomen bij het ozc stond de koffie al klaar, Meneer Z en ik hebben gepraat. En door het praten wist hij misschien wel iets. Hij ging bellen met een instantie om te kijken of die iets hadden waar ik tijdelijk kon verblijven. En ja ze hadden iets en we zijn meteen gegaan. We hebben een gesprek gehad zijn naar de woning gegaan en ik kon het niet geloven. Meneer Z zei dit verdien je je hebt al zoveel meegemaakt nu wordt het tijd voor rust. Ben dezelfde avond gegaan me oudste dochter kwam uit Nijmegen om te helpen met de spullen die niet in de opslag konden mee te nemen naar het huis. Inmiddels ben ik hier een week en ben een beetje gesetteld maar de tijd dringt want het is maar voor 1 maand. Ik  moet zien dat ik zo snel mogelijk woonruimte krijg en doe daar ook me best voor. Re-Sa gaat mij helpen omdat ik te weinig loon heb met een beschermingsbewind en ze begeleid mij naar schuldhulpverlening. Ook gaan we kijken samen dat ik zo snel mogelijk een huis krijg voor mij en de kinderen.Want de huisuitzetting is gewoon doorgegaan. Alle mensen die zich zo hard hebben gemaakt voor mij en de kinderen blijf ik altijd dankbaar maar het is nog niet voorbij. Er gaan meer dingen gebeuren. Er komt een nieuwe conferentie aan om plan b mogelijk te maken. En wat betreft mijn man die mag niet weten waar ik ben. Maar dat wordt allemaal besproken in plan b. En ik hoop dat deze blog anderen helpt want hier komt alles te staan en de vooruitgang van zaken. Deze blog is de bedoeling om anderen weer wijzer te maken met mij ervaring. Morgen weer een nieuwe blog.